كارشناسان معتقدند با افزايش متوسط سن ازدواج جوانان، سن جرايمي مانند فحشاء ، نزاع هاي خياباني ، ‏سرقت ، فرار از خانه ، مزاحمت و ساير آسيبهاي اجتماعي و نيز تعداد و سابقه مجرمين كم سن و سال نيز ‏افزايش مي يابد . ‏
آنها بر اين باورند كه در ميان عوامل تأثيرگذار بر كاهش سن جرم ، مشكلات رواني ناشي از عدم ارضاي ‏نيازهاي عاطفي ، هيجاني و جنسي به طور جدي مطرح مي شود و بر همين اساس توصيه مي كنند كه ‏يكي از راه هاي پيشگيري از چنين مشكلاتي فراهم شدن امكان ازدواج جوانان در سنين مناسب است . به ‏گزارش ايسنا آمارهاي مركز ايران نشان مي دهد سن ازدواج براي مردان از 24 سال در سال 65 به 7/26 ‏سال در سال 83 و براي زنان از 20 سال به 9/23 سال در اين مدت رسيده است . ‏
نتايج پژوهشي تحت عنوان تحولات ازدواج و طلاق در ايران نشان مي دهد كه در سال 1345 سن ازدواج ‏مردان 5/26 بوده اين ميزان سپس با كمي كاهش روبه رو شده و بيشترين كاهش را در سال 1365 يعني دهه ‏اول انقلاب داشته و پس از آن افزايش حدود نيم سال است و سپس سن ازدواج مردان از 5/26 به 27 سال ‏تغيير يافته است . ‏
دكتر شهلا كاظمي پور ، جامعه شناس در تحقيق خود در مورد سن ازدواج جوانان بيان مي كند : سن ‏ازدواج زنان در سال 1345 18 بوده و هم اكنون به 4/23 رسيده است . ‏
او مي افزايد : در سال 1345 سن ازدواج براي زنان شهري 19 سال و براي زنان روستايي 17 سال بود و ‏پس از آن با مقداري افزايش رو به رشد و سپس با يك توقف بعد از انقلاب اسلامي كاهش يافت ولي بايد ‏دانست كه متغيرهاي جمعيتي در جايي توقف مي كند و از حدي بالاتر نمي رود ، بنابراين سن ازدواج زنان ‏در حدي متوقف مي شود . ‏
اين آمارها در حالي نشان از افزايش سن ازدواج مي دهد كه فرهنگ ما هنوز توانايي يافتن همسر مناسب و ‏ازدواج موفق را مهمترين ملاك خوشبختي به خصوص براي دختران مي داند ، به طوري كه حتي گاهي ‏بيشتر فعاليت هاي زندگي مثل تحصيلات بالاتر ، موفقيت شغلي بهتر ، ارتقاي پايگاه اجتماعي و اقتصادي ‏معطوف به يافتن همسري مناسب است كه البته معلوم نيست مرداني كه خود از چنين امتيازاتي برخوردارند ‏تا چه حد علاقه مند به ازدواج كردن با دختراني در سطح اجتماعي و حرفه اي خويش هستند . ‏
از طرفي توقعات خانواده ها در رابطه با ازدواج فرزندانشان بالا رفته و نيز بسياري از مردان كه طبق فرهنگ ‏ما بايد پا پيش بگذارند و مخارج و هزينه هاي زندگي را تأمين كنند از حيث تحصيلات ، ميزان درآمد و ‏موقعيت اجتماعي و شغلي در وضعيت مناسبي به سر نمي برند و حتي گاهي وضعيت آنها نسبت به دختران ‏نامطلوب است . ‏
‏ براساس نتايج تحقيق ياد شده آثار افزايش سن ازدواج مي تواند براي دختران و پسران متفاوت باشد ، ولي ‏آنچه در هر دو جنس مشترك خواهد بود احساس ناكامي است . ‏
به عقيده روانشناسان اگر انگيزه هاي قوي به وسيله موانع غيرقابل قبول عبور با موانعي كه نمي توانيم بر آنها ‏فائق آئيم سد شوند ناكامي به وجود مي آيد كه از بارزترين نتايج آن بروز رفتارهاي پرخاشگرانه است . از ‏سويي ديگر مردم از نظر روش مقابله با يكديگر متفاوتند و در شرايط ظاهراً مشابه وقتي افراد دچار ناكامي ‏مي شوند بعضي تسليم شده ، بعضي به كوشش خود ادامه مي دهند و بعضي ديگر زير فشار خرد مي شوند. ‏
برهمين اساس روانشناسان تأكيد مي كنند كه ناكامي ناشي از وجود موانع متعدد بر سر راه ازدواج جوانان ‏مي تواند شماري از آنها را به سوي ارتكاب برخي جرايم بكشاند . اين تأكيد در حالي است كه آمارها نشان ‏مي دهد 22 درصد جمعيت ورودي زندان هاي كشور را جوانان تشكيل مي دهند به طوري كه سالانه 27 تا ‏‏33 هزار جوان در گروه سني 19 تا 25 سال زنداني مي شوند . ‏
موارد نزاع هاي دسته جمعي ، فرار از خانه ، اعتياد ، خودكشي ، خانه هاي فساد و فحشا پديده مردان ‏خياباني و ... همه بيانگر آن است كه اگر به فكر چاره انديشي نباشيم آينده اين تعداد جوانان تيره و تار ‏خواهد بود . از طرفي ازدواج به دليل آنكه در اغلب موارد به افزايش احساس امنيت ، تأمين نيازهاي جنسي ‏و عاطفي جوان منجر مي شود. البته اين تأكيد روانشاسان را نيز نبايد فراموش كرد كه وجود چنين آسيب ‏هاي ناشي از افزايش سن ازدواج نبايد به هيچ وجه منجر به انتخاب راهكار ازدواج به هر شكل و با هر ‏شرايطي باشد ، زيرا در اين صورت ازدواج نه تنها راهگشا نخواهد بود بلكه خود به جمع عوامل تأثيرگذار ‏بر آسيبهاي ياد شده خواهد پيوست . ‏
دكتر بيرشك ، روانشناس در مورد علل افزايش سن ازدواج در كشور به ايسنا مي گويد : عوامل مختلف ‏اقتصادي ، جامعه شناسي و روانشناسي را مي توان در اين زمينه مطرح كرد. از جمله عوامل اقتصادي اين ‏است كه جوانان احساس مي كنند امكان تأمين هزينه هاي زندگي روزمره را ندارند و كساني هم كه جذب ‏بازار كار مي شوند ممكن است درامد لازم را نداشته باشند ، آنهايي هم كه تحصيل مي كنند اميد زيادي ‏براي يافتن شغل مناسب ندارند . ‏
وي درباره ابعاد مثبت و منفي افزايش سن ازدواج مي افزايد : تنها جنبه مثبت تحت اين شرايط مي ‏تواند آن باشد كه افراد به بلوغ سني و جسمي رسيده اند و در نتيجه در انتخاب همسر تنها تابع احساس ‏نيستند ، اما تبعات منفي آن اين است كه افرادي كه به ازدواج نياز و تمايل دارند اگر نتوانند ازدواج كنند ‏سعي كنند كه با مشغوليات ، رفت و آمدها و معاشرت هاي مسأله ساز خود را سرگرم كنند و به اين ترتيب ‏ممكن است تصميم گيري براي اين افراد مشكل تر شود ، چون آنها فكر مي كنند كه قبلاً معيارهايي براي ‏ازدواج داشته اند . ‏
دكتر بيرشك با بيان اينكه بالا رفتن سن ازدواج تبعات متفاوتي براي دختران و پسران ايجاد مي كند مي ‏افزايد : در جامعه اي كه ما فكر مي كنيم مردها بايد در ازدواج جلو بيايند و تصميم بگيرند دخترها شانس ‏كمتري خواهند داشت چون در سن بالا پذيرفتن هر نوع همسري براي آنها كار آساني نخواهد بود . به ‏خصوص كه الان دختران ما بيشتر وارد جامعه مي شوند و تجربه درس و دانشگاه را به دست آورده اند در ‏نتيجه در انتخاب همسر بيشتر دچار ترديد مي شوند و زمان بيشتري صرف مي كنند و اين مسأله شانس ‏ازدواج آنها را در آينده كاهش مي دهد . ‏
او درباره تأثير بالا رفتن سن ازدواج در گرايش به جرم توضيح مي دهد : در ازدواج در كنار نياز جنسي ‏نيازهاي عاطفي مطرح است . يعني هركسي نياز دارد كه بداندكسي در زندگي اش هست كه در كنار رفع ‏نيازهاي طبيعي مي تواند با او همفكري و مشاركت داشته باشد ، پس اگر فرصت ازدواج را از دست بدهند ‏جذب معاشرت هايي مي شوند كه خيلي از آنها مي تواند زمينه ساز مشكلات احساسي و عاطفي براي آنها ‏باشد ، چرا كه وقتي پايبندي فردي كم باشد بيشتر جذب لذت هاي كوتاه مدت و آني مي شود و در اين ‏ميان امكان معاشرت ها و گردهمايي هايي براي او فراهم مي شود كه زمينه را براي مصرف مواد مخدر يا ‏روابط نامناسب اجتماعي گسترش خواهد داد . ‏
وي ادامه مي دهد : براي جواناني كه امكان ازدواج فراهم نمي شود از يك طرف نيازو از طرف ديگر ‏مشكلات و محدوديت ها وجود دارد ، در نتيجه برطبق احساسش جذب موقعيت هاي آني و در دسترس ‏مي شود . ‏
دكتر بيرشك نقش دوستان را در جذب جوانان به كارهاي خلاف بسيار مهم مي داند و به ايسنا مي ‏گويد : در سنين جواني و نوجواني دوستان نقش عمده اي ايفا مي كنند ، به طوري كه جوانان تحت تأثير ‏دوستان و خواسته هايشان يا به خاطر احساس تعلق به يك گروه و نگراني از طرد شدن توسط آنها حاضرند ‏هركاري بكنند . ‏
وي نقش خانواده را نيز بسيار مهم ارزيابي مي كند و مي گويد : اگر اعضاي خانواده اي ارتباط خوبي با ‏يكديگر داشته باشند مي توانند بسياري از مسايل را با فرزندانشان مطرح كنند . در نتيجه فرزندان هم با ‏علاقه تشريك مساعي مي كنند و از نظرات خانواده بهره مند مي شوند ، اما اگر شاهد گسستگي در روابط ‏خانوادگي باشيم نقش دوستان و همسالان به جاي خانواده افزايش مي يابد و دوستان هم بيشتر تابع جنبه ‏احساسا هستند .‏
دكتر بيرشك درباره تفاوت آسيب پذيري دختران و پسران توضيح مي دهد ، دختراني كه سن ازدواج آنها ‏بالا مي رود ، به خاطر داشتن گرايش ها . حساسيت ها و حسادت ها كه لازمه سن و كمي تجربه آنهاست ‏ممكن است بيشتر فريب بخورند و بيشتر مستعد بروز رفتارها و واكنش هاي برانگيزاننده پرخاشگرانه و ‏درگيرانه مختلفي در آنها بروز مي كند و دختران خيلي راحت تر وعده هاي افرادي را كه آماده سوء استفاده ‏از آنها هستند مي پذيرند و جذب آنها مي شوند. ‏
دكتر حسين فرجاد آسيب شناس نيز در مورد علل كاهش جرم متعدد است . مشكلات جوانان و نوجوانان ‏زياد است ، پس جرم از گروه سني بالا به سمت گروه سني پايين تر مي آيد و چون قدرت ريسك و ‏مخاطره پذيري آنها بيشتر است متأهلين كمتر مرتكب جرم مي شوند . پس افرادي كه ازدواج نمي كنند در ‏زمينه انواع جرايم احتمال ارتكاب جرم آنها بيشتر است . در كشوري كه روز به روز بر تعداد جمعيت جوان ‏آن افزوده مي شود و راههاي حل مسائل پيش رو روز به روز پيچيده تر مي شود اگر اكنون كه مي توانيم ‏اقدامب نكنيم معلوم نيست كه گره كور پيامدهاي ناشي از آن را در آينده چه كسي خواهد گشود . ‏